ชะราธัมโมมหิ                           เรามีความแก่เป็นธรรมดา
ชะรัง  อะนะตีโต                        ล่วงความแก่ไปไม่ได้
พะยาธิธัมโมมหิ                         เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา
พะยาธิง  อะนะตีโต                    ล่วงความเจ็บไข้ไปไม่ได้
มะระณะธัมโมมหิ                       เรามีความตายเป็นธรรมดา
มะระณัง  อะนะตีโต                    ล่วงความตายไปไม่ได้
สัพเพหิ  เม ปิเยหิ  มะนาเปหิ        เราละเว้นเป็นอาการต่าง ๆ
นานาภาโว  วินาภาโว                   คือพลัดพรากจากของรัก  ของเจริญใจ
                                              ทั้งหลายทั้งปวง
กัมมัสสะโกมหิ                           เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน
กัมมะทายาโท                            เป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนิ                                 เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธุ                                เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
กัมมะปะฏิสะระโณ                      เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง  กัมมัง  กะริสสามิ                  จักทำกรรมอันใดไว้
กัลยาณัง  วา  ปาปะกังวา             ดีหรือชั่ว
ตัสสะ  ทายาโท  ภะวิสสามิ           จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
เอวัง  อัมเหหิ  อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง        เราทั้งหลาย
                                               พึงพิจารณาเนือง ๆ อย่างนี้แล.