วันนี้เสนอคำว่า บุคคลอื่นใดจักเป็นที่พึ่งแก่เราได้เท่าสติสัมปชัญญะเป็นไม่มี



คำว่า บุคคลอื่นใด หมายถึง ผู้ที่ไม่ใช่ตัวตนของเรา ในทางปรมัตถธรรมระดับกลาง ซึ่งยังไม่ถึงคำว่า สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ ธรรมทั้งหลายไม่มีตัวตน ในที่นี้หมายความแค่ แม้ร่างกายนี้ก็มิใช่ตัวตนของเรา

แต่ยังมีจิต มีสติ มีปัญญาอยู่

เหตุเพราะถ้าถึงคำว่า ดับแล้วเย็น จิต สติ ปัญญา ก็ต้องไม่มี

คำว่า จักเป็นที่พึ่งแก่เราได้ เท่าสติสัมปชัญญะเป็นไม่มี

อธิบายว่า ต่อให้มีผู้อภิบาลบำรุง ดูแล อารักขาพึ่งพารักษาอยู่เป็นหมื่นเป็นแสน ก็พึ่งพาได้แค่ชาติภพเดียว

แต่ผู้มีสติสัมปชัญญะย่อมมีสิ่งอภิบาลบำรุง ดูแลอารักขาพึ่งพา ได้โดยไม่จำกัดกาลเวลาชาติภพตราบจนถึงคำว่า ดับและเย็น

สติสัมปชัญญะ จึงเป็นที่พึ่งพาอันประเสริฐของหมู่สัตว์

พุทธะอิสระ